Tujon w ziołach

Tuja, a szczególnie tuja Szmaragd, często jest krytykowana i nazywana „trującą rośliną”. Wszystko za sprawą wysokiej zawartości tujonu, którego stężenie w jej olejkach eterycznych dochodzi do 65%. Jest to rzeczywiście wysoka zawartość tujonu, jednak istnieją rośliny od dawna wykorzystywane w medycynie ludowej i obecnie stosowane w ziołolecznictwie, które również posiadają wysoką zawartość tego związku.

Szałwia lekarska (Salvia officinalis L.)

W swoim składzie zawiera szereg różnych olejków eterycznych, jednak najwięcej bo aż 43% zawiera tujonu, a dokładniej α-tujonu. [1]

Tujon w olejku eterycznym szałwii lekarskiej

Właściwości szałwii znane są wszystkim. Najczęściej wykorzystywana jest ze względu na działanie przeciwzapalne i antyseptyczne. W wielu krajach stosowana jest również w leczeniu wrzodów, dny moczanowej, reumatyzmu czy biegunki. Posiada właściwości przeciwnowotworowe, przeciwutleniające, przeciwdrobnoustrojowe a nawet antymutagenne [2, 3]. Wywary z liści szałwii najczęściej używane są zewnętrznie do dezynfekcji ale równie często sporządzane są napary do picia.

Olejki eteryczne szałwii lekarskiej zawierają aż 50% tujonu.

Pomimo wysokiej zawartości tujonu, brak jest doniesień o zatruciach czy problemach zdrowotnych wywołanych stosowaniem szałwii.

Wrotycz pospolity (Tanacetum vulgare L.)

Kwiaty i liście wrotyczu zawierają nawet 79 % β-tujonu [4]. Używany był w leczeniu dolegliwości żołądkowych, przy pasożytniczych chorobach jelit oraz jako lek przeciwgorączkowy. Aktualne badania wykazały, że posiada również działanie przeciwutleniające, przeciwnowotworowe, przeciwzapalne, przeciwwrzodowe, przeciwwirusowe i antybakteryjne [5].

Wrotycz, pomimo wysokiego stężenia tujonu, nie jest traktowany jako roślina trująca lecz jako roślina lecznicza. Jak podaje portal deccoria.pl: jeżeli zioło zastosuje się odpowiednio szybko, wyleczenie następuje już po 3 dniach kuracji. Ponadto reguluje przemianę materii, zwalcza robaki i bakterie, działa odkażająco, likwiduje grzyby, zwalcza pasożyty, przyśpiesza gojenie się ran, działa napotnie, zwalcza depresję, pobudza pracę serca. [7]

Internetowe poradniki zdrowotne zawierają mnóstwo Informacji na temat właściwości leczniczych wrotyczu pospolitego oraz szałwii lekarskiej, dlatego pomijam ich szerszy opis i odsyłam do wyszukiwarki.

Bylica piołun (Artemisia absinthium L.). Zawiera do 39 % α-tujonu oraz nawet 70 % β-Tujonu [6]. Wykorzystywana jest od dawna jako przyprawa oraz jako napar przy problemach trawiennych. Piołun działa odkażająco dlatego używany był do leczenia trudno gojących się ran. Jest środkiem przeciwrobacznym, zwalcza pasożyty skóry i układu pokarmowego. Wykorzystywany do produkcji wódki Absynt.

Wygląda na to, że opinie o trujących właściwościach żywotników są daleko przesadzone. Szałwia, bylica czy wrotycz są roślinami leczniczymi i podobnie jak tuja Szmaragd zawierają wysoką zawartość tujonu, jednak to tylko tuja ze względu na ten sam tujon (co w ziołach) uznawana jest (niesłusznie) jako roślina trująca.

Lit.

Jedna odpowiedź do “Tujon w ziołach”